sigarenbandjes

Heden ten dage speelt mijn werkzame leven zich af tussen het afval. Maar dat was een tiental jaren geleden anders. Na mijn studie theatervormgeving aan de Rietveld Academie in 1991 werkte ik als decorontwerper en bouwer voor verschillende theatergroepen en maakte illustraties (in opdracht) en afvalbeesten.

In 1996 maakte ik het decor voor de theatervoorstelling 'de verpletterende werkelijkheid' over het leven van de schrijver Maarten Biesheuvel. Hij was en is wellicht een vervend sigarenroker, de acteurs rookten op het toneel ook sigaren. Voor de première kreeg de crew van mij als toi een sigaar met een door mij gemaakt bandje met portret van Maarten Biesheuvel.

Terug in mijn atelier stortte ik mij op het sigarenbandje en deze keer met mijzelf in de hoofdrol. Ik ontwierp tientallen bandjes en presenteerde deze, tijdens de eerst volgende open atelierdag, om een sigaar die ik als een opgezet insect met spelden opprikte.

Tegenwoordig mag je in openbare gebouwen niet meer roken maar in de jaren 90 was dat wel anders. Het Amstel Hotel in Amsterdam opende een sigarenlounge en ik exposeerde daar mijn sigaarenbandjes in kistjes. En van het 1 kwam het ander. Een artikel in Trouw, het Tabaksblad, het boek 'De sigaar in de Kempen', 2 radio interviews en als kers op de taart een ontwerp voor bandjes en inlegvel voor Hotel New York en Veenman Drukkers.

Nu vraag je je misschien af waarom nu ineens al die aandacht voor die oude bandjes die niet meer tot je 'core business' behoren.

Tijdens mijn zoektocht naar het moment dat de CH zijn intrede deed in mijn familienaam ontdekte ik dat de opa (Andries Adriaanse) van mijn opa (Andries Adriaansche) 150 jaar geleden een sigarenmaker was.

 

 

strandafval

Je besluit met de klas een bezoek aan het strand te brengen om het schoon te maken. Vervolgens nodig je de afvaljuf uit om na het strand bezoek op school langs te komen om met het gevonden afval aan de slag te gaan. 

Nu is er afgelopen tijd in de uitzendingen van  'Klokhuis' veel aandacht besteed aan de plastic soep. En dat heeft zijn uitwerking gehad want de leerlingen van de Princes Catharina Amaila School troffen een vrijwel schoon strand aan. Geweldig natuurlijk maar wel erg jammer dat er niets voor de recycle workshop lag.

Maar gelukkig heeft de afvaljuf altijd afval op voorraad!

 

teek van de week 8

Deze week graag uw aandacht voor: Lumenbulbus albus

de toekomst ligt buiten

Vandaag is er in Tiel het NVRD Jaarcongres,  'de toekomst ligt buiten', voor circa 350 deelnemers uit de afval- en reinigingsbranch.

Omdat Avri medeorganisator is en dit jaar 25 jaar bestaat hebben ze besloten enkele kunstwerken van mij aan te kopen en te verloten onder bezoekers van het congres. 
Een 10 meter lange afvalslinger in de kleuren van Avri wordt nog opgehangen.

 

teek van de week 7

Deze week graag uw aandacht voor: Lumenbulbus picea.

duurzaam Zwijndrecht

Op uitnodiging van Diverz gaf ik op 17 mei tijdens hun duurzaamheidsdag mijn (afvalbeesten) recycle workshop in wijkcentrum KAZ. Heerlijk buiten in de tuin. Zomerse temperaturen die de klei voor de ogen bijna lieten smelten. Een fijne middag met enthousiaste kinderen en niet te vergeten de lekkere lunch uit diezelfde tuin: brandnetelsoep, kruidboter van look-zonder-look en pannenkoejes met vlierbloesem.

 

  

favoriete zwerfie

Peter Smith vroeg mij deze maand mee te doen aan de Klean #zwerfie challenge. Iedere dag een stuk zwerfvuil te rapen en er een 'zwerfie'* van te maken.
Zwerfvuil rapen doe ik geregeld maar niet iedere dag. Op mijn fiets race ik het vaak voorbij. Haast haast haast. De handigheid van Peter om al fietsend zwerfvuil te rapen bezit ik niet. Nu heb ik wel besloten dat als ik op de fiets naar mijn moestuin ga ik op die route wel van de fiets moet stappen om het op te rapen en dan gelijk ook maar de gehele route. En het werkt, tijdens andere tochtjes stap ik ook wel eens van de fiets om iets op te rapen en in mijn fietstas te laten glijden. En haast of geen haast voor een wieldop, mijn favoriete zwerfvuil (onderste foto), stop ik altijd.
Nu is het de bedoeling dat je van het geraapte zwerfvuil een foto maakt en die op twitter plaats. Deze foto heet een 'zwerfie'. Het ging bij mij eigenlijk de eerste keer al mis. Op de hei in Balloo vond ik een bierblikje en ik besloot mijzelf met het afval te fotograferen. Het werd een 'zwelfie' iets tussen selfie en zwerfie.
Iedere dag minimaal 1 stuk afval oprapen begint al aardig te lukken.

 

* Geïnspireerd door de filosofie van Peter Smith van de Nederlandse organisatie Klean, stuurde Henk Vrugt op 6 februari 2014 als parodie op de selfie een eerste Twitterbericht onder vermelding van #zwerfie.

De filosofie van Peter Smith luidt: als 25% van de Nederlanders iedere dag een stuk zwerfvuil opruimt, dan ligt er na drie dagen niet meer genoeg. Met het posten van een #zwerfie op social media wordt de boodschap gestuurd, dat het opruimen van zwerfafval heel normaal is.

Het doel van zwerfie is om Nederlanders bewust te maken van het zwerfafvalprobleem. De media besteedden er al snel aandacht aan, zoals het Jeugdjournaal, de Telegraaf, Omroep Brabant en Vroege vogels, maar ook verschillende bloggers zoals Twittermania en Waves of change schreven over zwerfie.